Oddziały powstania warszawskiego

Książka prawie nieużywana. Bez zagięć, podkreśleń. Kartki pożółkłe. W dolnej części na kilkunastu stronicach widoczny ślad działania wody (zaciek). Poza tym książka w bardzo dobrym stanie. Liczne fotografie, 263 strony. Książka jest pracą opartą na pisemnych relacjach powstańców. Wysyłka poleconym 6,80 zł.

Ukazała się na rynku następna książka Wydawnictwa Eliotpol pt. „Żniwiarz – Kompania Dywersyjna. Relacje żołnierzy 9 Kompanii, Kedyw 17”. Zgodnie z tytułem, książka zawiera wspomnienia dziewięciu żołnierzy warszawskiego AK z okresu konspiracji i Powstania, a także rozdział opisujący powstańczy szlak bojowy tytułowej Kompanii. Zaletą jest przystępna forma narracji, a także duża ilość ilustracji (170): kolorowych, czarno-białych oraz archiwalnych. Książka zawiera unikalne i w znacznej części nigdzie nie publikowane relacje żołnierzy warszawskiego Kedywu AK m.in.: pomoc dla warszawskiego getta (od I.1940 r.), likwidacja niemieckiego kuriera H. Strangmeyera, udział żołnierzy dywersji AK „Kedyw 22” w Powstaniu w getcie, akcja „Góral”, akcja uwolnienia więźniów z pociągu na stacji w Celestynowie, podpalenie składu paliw na Pradze, tragiczny przebieg wyprawy po broń ze zrzutów, wysadzenie pociągu „Königsberg” oraz wiele innych. Wspomniane akcje przeprowadzały oddziały dywersyjne związane z grupą „Michał”, pluton 613 z „Kedywu 22” (Praga) oraz 9 Kompania „Kedyw 17” (Żoliborz). Znaczna część relacji dotyczy Kompanii „Żniwiarz” - 9 Kompanii Dywersji Bojowej, która była oddziałem „Kedywu” II Obwodu („Kedyw 17”). Kompania jako główna siła uderzeniowa Komendanta II Obwodu, złożona z żołnierzy wyszkolonych i zaprawionych w walce zbrojnej, umundurowanych i dobrze uzbrojonych, została przygotowana i przeznaczona do wykonania kluczowych zadań podczas Powstania. Opisane są największe bitwy, w których brała udział Kompania: początek Powstania, bój na Zdobyczy Robotniczej, natarcie na Dworzec Gdański, obrona w ostatnich dniach Powstania i kapitulacja. Wspomnienia obejmują dalsze losy żołnierzy: niemiecką niewolę (lub jej uniknięcie), pobyt w okupowanych Niemczech, prześladowania w kraju. Powstanie Warszawskie rozpoczęły w dniu 1 sierpnia strzały żołnierzy Kompanii „Żniwiarz” na Żoliborzu i także na Żoliborzu, bój w dniach 29-30 września, był ostatnią walką Powstania. Ci, którzy przeżyli, złożyli broń dopiero na wyraźny rozkaz. Książka jest wydana rzetelnie i atrakcyjnie. Duża ilość zamieszczonych zdjęć, a także przystępna forma wypowiedzi bohaterów sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. „ŻNIWIARZ – KOMPANIA DYWERSYJNA. Relacje żołnierzy 9 Kompanii, Kedyw 17” Okładka: miękka, matowa, ze skrzydełkami Format: B5 Wydanie I. Warszawa 2016. Wydawnictwo Eliotpol s. 280, zawiera ilustracje w kolorze i czarno-białe, c. det. 42 zł. www.wydawnictwo-eliotpol.cdx.pl

Wstrząsająca opowieść o wojnie widzianej oczyma dziecka Wojna zabrała nam dzieciństwo, wielu życie. Chciałem, żeby po każdym z nas został trwały ślad… Kiedy wybuchła wojna, Bogdan Bartnikowski miał 7 lat. W czasie Powstania Warszawskiego był łącznikiem i walczył na Ochocie. Jego opowieść to jedno z najbardziej poruszających świadectw dziecięcej wrażliwości wobec piekła wojennej rzeczywistości. Wydanie zawiera ponad sto pięćdziesiąt stron dotychczas niepublikowanego tekstu. Bogdan Bartnikowski – urodzony w 1932 r. w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego, po opanowaniu dzielnicy Ochota, gdzie mieszkał, przez oddziały RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa), wraz z matką zostali wypędzeni z domu i skierowani do obozu przejściowego w Pruszkowie (tzw. Durchgangslager 121), skąd 12 sierpnia 1944 r. zostali wywiezieni do KL Auschwitz-Birkenau. W obozie został zarejestrowany jako więzień 192731. Przebywał w Birkenau- najpierw w bloku dziecięcym obozu kobiecego, następnie w sektorze B11a obozu męskiego, gdzie byli więzieni chłopcy z Warszawy. 11 stycznia 1945 r. został razem z matką ewakuowany do Berlina-Blankenburga (komando robocze obozu Sachsenhausen), gdzie do wyzwolenia w dniu 22 kwietnia 1945 r. pracował przy odgruzowywaniu miasta. Po wyzwoleniu powrócił wraz z matką do Warszawy. W Powstaniu Warszawskim stracił ojca. Przerwaną przez wojnę naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Po wieloletniej służbie wojskowej pracował jako dziennikarz. Bogdan Bartnikowski, mając w pamięci przeżycia z okresu okupacji i uwięzienia w obozach, napisał i wydał książki o losach polskich dzieci w latach wojny: zbiór opowiadań Dzieciństwo w pasiakach (1969*********989) oraz powieści Daleka droga (1971), Powrót nad Wisłę (1972) i Dni długie jak lata (1989). Obecnie jest na emeryturze. Pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczony został Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.