Bezdomność

Bezdomność Roczniki Naukowe Caritas 1997, red. T. Kamiński, ks.W. Łazewski,, ks. H. Skowroński SDB Wydawca Fundacja PRO CARITATE, Warszawa 1997 + wysyłka list polecony

Czy czujesz kosmiczną bezdomność? Oferuję towarzystwo poza utartymi ścieżkami poszukującemu intelektowi albo odkrywczemu duchowi, który ― ostatecznie ― nie potrzebuje szkoły myśli ani wiary. Jeśli masz otwartą głowę i odwagę, zapraszam do autorskiego projektu. ― Paweł Rewucki

Tytuł: Stacja Tokio Ueno Autor: Yu Miri Ilość stron: 160 Rok wydania: 2020 Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego Oprawa: miękka ze skrzydełkami Stan: bardzo dobry Przejmujący obraz Japonii, jakiej nie znamy. Kazu nie żyje i jako duch nawiedza park w pobliżu stacji Tokio Ueno. Choć mężczyzna urodził się w tym samym roku, co cesarz – a to uznaje się za błogosławieństwo – jego życie było pełne bólu i nierzadko doskwierała mu samotność. Od kiedy przyjechał do Tokio, by jako robotnik pracować przy budowie obiektów sportowych na Igrzyska Olimpijskie w 1964 roku, zaczął tracić najbliższych, a pod koniec życia, po tragicznym tsunami w 2011 roku, zamieszkał w parku Ueno w ogromnym miasteczku bezdomnych. Czy po takim życiu Kazu zazna ukojenia?  Stacja Tokio Ueno pokazuje nieznane oblicze Japonii, w której bezdomność i bieda dotykają znacznej części społeczeństwa, zwłaszcza osób w podeszłym wieku. W swej przejmującej powieści Yu Miri oddaje głos wykluczonym, udowadniając, że literatura piękna ma ogromną moc uwrażliwiania na palące problemy społeczne.    Yu Miri potrafi pisać. W Japonii uważana jest jednocześnie za społeczną outsiderkę i gwiazdę literatury. Twórczy geniusz.  „New York Times”    Pisząc o ludziach z marginesu, Yu Miri wykazuje się dużą empatią i wrażliwością. Przez umieszczenie akcji swojej książki w parku Ueno odsłania hipokryzję japońskiego społeczeństwa, którego członkowie uchodzą za życzliwych, uczynnych i gościnnych. Jej pisarstwo – zwięzłe, dziwne i zapadające w pamięć – jest absolutnie wyjątkowe.  „The Spectator”    Yu Miri – japońska pisarka, dramatopisarka i eseistka koreańskiego pochodzenia. W swojej twórczości podejmuje aktualne problemy społeczne, opisuje przede wszystkim sytuację mniejszości etnicznych w Japonii. Po trzęsieniu ziemi i tsunami w 2011 roku przeprowadziła się do miasta Minamisōma w prefekturze Fukushima. Obecnie prowadzi audycję radiową – zaprasza do niej osoby, które przeżyły katastrofę. W 1997 roku otrzymała nagrodę im. Akutagawy za powieść Kazoku Sinema (Kino familijne). Wysyłka: ORLEN paczka 9,99 zł InPost Paczkomat 24/7 12,99 zł Przesyłka kurierska 19,99 zł Odbiór osobisty Kraków, Os. Piastów. Zapraszam do przejrzenia reszty ogłoszeń.

Ameryka według Franza Kafki 1973 [Jerzy Grzegorzewski] Scenariusze. T. 3, Rekonstrukcje - wybrane adaptacje prozy z lat 1963-2005 [Jerzy Grzegorzewski] red . Ewa Bułhak, Mateusz Żurawski ISBN: 978-83-63276-50-8 liczba stron: 188 oprawa miękka ze skrzydełkami . Opis wydawcy . Premiera [...] odbyła się na [...J Scenie 61 - awangardowej scenie en rond zwiastującej nadejście nowej dekady, nowej wrażliwości i nowego repertuaru. Jej „awangardowość" nieco po dwunastu latach przywiędła i Grzegorzewski rozbił ją gwałtownym gestem [...]. Po pierwsze, zdewaluował ją przestrzennie. Zakłócił zacisze tej wykrojonej z hallu szatniowego salki i obnażył ją jako nieco zapomniany zakamarek, jakoś tam chroniący w sobie widownię, ale niespodziewanie teraz otwarty na chłodne, artdekowskie foyer. Po drugie, punktem odbicia swego przedsięwzięcia uczynił grany tego samego wieczoru piętro wyżej spektakl Witkacowskiego Gyubala Wahazara w inscenizacji innego z „młodych zdolnych", Macieja Prusa. Wahazar na dużej scenie kończył się w momencie, gdy usadzona już na Scenie 61 publiczność Ameryki czekała na początek przedstawienia. Przez około osiem (jak zanotowano) długich minut publiczność Wahazara, syta awangardowych wrażeń i nieświadoma tego, że sama teraz jest przedmiotem przedstawienia, napływała do szatni przed oczami schowanej w cieniu drugiej publiczności - i wcielała się w rolę tłumu imigrantów schodzących ze statku, szerzej zaś: anonimowego thirnu, emblematycznego dla życia w Nowym Świecie. Mimowolnie tworzyła najsławniejszy coup de thffitre - czy może d'antithMtre - całego przedsięwzięcia. Jak świadczą recenzje, cała dalsza akcja pozostawała już w cieniu takiego początku. Co ważne, nikt chyba z piszących nie wziął go za puste efekciarstwo. [...i W konstrukcji scenariusza Ameryki wyraźnie widać, jak czas i liczne miejsca akcji ściągnię-to w punkt_ Skondensowano je wszystkie w tę samą, na poły realną sytuację; obowiązuje tu niemal doskonała, niemal klasycystyczna trójjedność. Odjęto wszystko, co epickie: cały t_t limici:i fabuły, wszYste odmiany losu bohatera, które po inicjalnym wygnaniu pozwa-lają mu czasem ustabiliwwać się na chwile i myśleć o lepszej przyszłości, a potem znowu v.-vbiiaią go z bezpiecznei orbity w bezdomność i prześladowanie; przy tym za każdym razem spada on i wspina się, ale o kilka szczebli niżej niż przedtem. [Tomasz Kubikowski] . Spis treści . 9 Ameryka w Teatrze Ateneum 13 Tomasz Kubikowski, Tu albo nigdzie . 25 Jerzy Grzegorzewski, Ameryka . 157 Ameryka w Teatrze Polskim 167 Amerika w Koninklijke Schouwburg . 177 Nota edytorska 179 Wykaz skrótów cytowanych źródeł 180 Spis ilustracji 182 Spis źródeł 185 Indeks